دوری ازشرک، خونریزی و زنا

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

جلسه سی و چهارم

وَالَّذِینَ لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا یَزْنُونَ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِکَ یَلْقَ أَثَامًا ﴿۶۸﴾ - سوره مبارکه الفرقان

ترجمه: و کسانى‏اند که با خدا معبودى دیگر نمی خوانند و کسى را که خدا [خونش را] حرام کرده است جز به حق نمی‏کشند و زنا نمی کنند و هر کس اینها را انجام دهد سزایش را دریافت ‏خواهد کرد.

سلام علیکم

معانی لغات:

وَالَّذِینَ: و کسانی که

لَا یَدْعُونَ: نمی خوانند

مَعَ اللَّهِ: همراه خدا،با خدا

إِلَهًا: معبود، خدا

آخَرَ: دیگری

وَلَا یَقْتُلُونَ: و نمی کشند

النَّفْسَ: کسی (را)،شخصی(را)

الَّتِی: که

حَرَّمَ اللَّهُ: حرام کرده است خدا(کشتن اورا)

إِلَّا بِالْحَقِّ: جز به حق

وَلَا یَزْنُونَ: و زنا نمی کنند

وَمَن: و کسی که

یَفْعَلْ: انجام دهد، بکند

ذَلِکَ: این را(آن اعمال که دراول آیه گفته شد)

یَلْقَ: دریافت میکند

أَثَامًا: کیفر عذاب

- در ادامه ی آیات قبل از سوره مبارکه ی فرقان:

- ششمین ویژگى «عباد الرّحمن» توحید خالص است که آنها را از هر گونه شرک و دوگانه و یا چندگانه پرستى دور مى‏سازد.(لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ)

- هفتمین صفت، پاکى آنها از آلودگى به خون بى‏گناهان است (وَلَا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ)

- هشتمین وصف آنها این است که: دامان عفتشان هرگز آلوده نمى‏ شود «و زنا نمى‏ کنند» (وَلَا یَزْنُونَ)

پس دراین آیه سه صفت عبادالرحمن ذکر شده است.

- تمام نفوس انسانى در اصل محترمند و ریختن خون آنها ممنوع است، مگر عواملى پیش آید که این احترام ذاتى راتحت الشعاع قرار دهد و مجوز ریختن خون گردد.

- عبادالرحمن (بندگان خوب خدا)، بر سر دو راهى کفر و ایمان، ایمان را انتخاب مى‏ کنند، و بر سر دو راهى امنیت و ناامنى جانها، امنیت را، و بر سر دو راهى پاکى و آلودگى، پاکى را، آنها محیطى خالى از هر گونه شرک و ناامنى و بى ‏عفتى و ناپاکى با تلاش و کوشش خود فراهم مى‏ سازند.

- این آیه شریفه، شرک در عبادت را از بندگان رحمان نفى مى‏ کند. شرک در عبادت این است که کسى هم خدا را عبادت کند و هم غیر خدا را!

- در آیه مورد بحث، درمورد تعبیر (لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ به معنای خواندن غیر خدا با خدا)، سه نظر آمده که البته نظر دوم ارجح است:

١) اشاره به این است که هر چند مشرکین تنها غیر خدا را مى‏ پرستند و لیکن پرستش شده واقعى آنان نیز به هر حال خداست، چون پرستش خدا مساله ‏اى است فطرى(فطرت الله التی فطرالناس علیها../٣٠روم)   

،چیزى که هست مشرکین راه را گم کرده‏ اند، پس، توجه به سوى غیر خدا توجه به خدا و غیر خدا است، هر چند که نامى از خدا به میان نیاورند.

٢)یا معناى تعبیر مذکور این است که: بندگان رحمان کسانى هستند که با وجود خدا، غیر خدا را نمى‏ پرستند، یعنى مشرکین با وجود خدا غیر خدا را مى‏ پرستند.

٣) یا اشاره به این اعتقاد خرافى است که عوام مشرک عرب داشتند که:

توجه و توسل به خدایان خود،تنها در خشکى فایده دارد و اما در دریا سودى نمى ‏بخشد، چون امور دریاها تنها به دست خداست و آلهه‏ اى در آن با خدا شریک نیست.در نتیجه مراد از خواندن خدا، توسل به خدا است در شداید دریا، و توسل به غیر او در شداید خشکى. 

- " وَ لا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ" معنایش این است که:

در هیچ حالى از احوال، نفس انسانى را که خدا کشتن او را حرام کرده نمى‏ کشند، مگر در یک حال و آن حالى است که کشتن وى حق باشد.

- قتل نفس، از گناهان کبیره است، ولى‏ در مواردى‏ لازم و حقّ است از جمله : 

 قصاص قاتل ، زناى‏ با محارم ، زناى‏ کافر با زن مسلمان ، زناکارى‏ که زن را مجبور کند ، زناى‏ کسى‏ که همسر دارد، مدعى‏ نبوّت، سَبّ و توهین و دشنام به پیامبر (ص) و ائمه اطهار، مسلمان ساحر، مُفسد و محارب ، مرتد ، کسى‏ که بر امام عادل زمان خروج کند، مشرکِ محارب.

- " وَ لا یَزْنُونَ" معنایش این است که: عباد رحمان کسانى هستند که هیچ فرج حرامى را وطى نمى‏ کنند چون مساله زنا در میان عرب جاهلیت امرى متداول و شایع‏ بوده است.موضوع "زنا" و نزدیک نشدن به آن مساله ی بسیار مهمی هست که ان شاالله در جلسات بعدی به آن خواهیم پرداخت.

- " وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ یَلْقَ أَثاماً" با کلمه" ذلک" به مسائل قبل، یعنى شرک و قتل نفس محترمه به غیر حق و نیز زنا اشاره نموده و کلمه" اثام" به معناى کیفر گناه، وزر و وبال گناه است، که همان کیفر عذابى است که به زودى در روز قیامت با آن بر مى‏خورد، و آیات بعدى(٦٩و٧٠ و٧١ فرقان) آن را تکمیل میکند.«اِثم» گناه و «اثام» کیفر گناه است.

- خطرناک ترین غریزه‏ اى‏ که انسان را به گناه وادار مى ‏کند، غریزه غضب و

شهوت است ومؤمن باید بر غرائز خود مسلط باشد.

- خداوند در برخى‏ از موارد به قتل و کشته شدن بعضى‏ از انسان ها راضى‏ است.(الا بالحق)

 ولى‏ به هیچ عنوان و در هیچ شرایطى‏ رضایت نمى‏ دهد که فردى‏ به شرک و زنا آلوده شود. (لا یزنون)

- کیفرهاى‏ الهى‏ استثناء بردار نیست، هر کس تخلّف کند کیفر مى‏ شود. 

در پایان آیه براى تأکید هر چه بیشتر اضافه مى‏کند: «و هر کس یکى از این امور را انجام دهد عقوبت و مجازاتش را خواهد دید» (وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ یَلْقَ أَثاماً).

تکلیف امروز دوستان عزیزم:

حفظ آیه به همراه ترجمه و کاربرد

التماس دعا