این حرف در فارسی به صورت «قاف» تلفّظ می شود، حال به نحوة ادای هر یک در زبان عربی دقت کنید. حرف
«قاف» به کمک زبان کوچک و با شدت و سختی گفته می شود به طوری که صوت قطع
می گردد ولی حرف «غین» از انتهای حلق و با سستی تلفّظ شده و صدا در آن
بصورت ممتد وکشیده ادا می شود. (مانند صدایی که در هنگام غرغره کردن آب در
گلو شنیده می شود!) نکته:
مخرج حرف "خاء" و "غین" تقریبا یکسان است ولی حرف "خاء" خشن ادا می شود
درحالیکه در هنگام تلفظ حرف "غین" صدا نرم و کشیده و دنباله دار است.
بعلاوه صدای "غین" بلندتر از صدای "خاء" هست. نکته: حرف "غین" درشت و پرحجم ادا می شود. نکته:
در تلفظ حرف "قاف" ریشه ی زبان اصلی بالا رفته و با زبان کوچک مماس می شود
. در یک لحظه هوا در پشت این مانع حبس می شود(راه بینی نیز بسته است) و
ناگهان مخرج حرف از هم باز می شود و حرف «ق» تولید می گردد. صدای «ق» برخلاف «غ» نرم و ممتد نیست بلکه محکم و با شدّت اداء می شود(انسدادی). مقایسه ی حرف "ق" و "غ": أقْنی اَغْنی قَدْ غَدْ تمرین: |